Хэвшмэл ойлголтыг эвдэж, хүссэнээр амьдарч, алхам тутамдаа аз жаргалыг мэдэрдэг хүмүүс бий. Бид тэднийг “Эвэртэй туулай” үзсэн юм шиг хардаг ч тэд өөрийнхөөрөө амьдарч байгаа нь тэр. Тэдний нэг бол фото модель, маникюрчин Батхишигийн Эрдэнэтуяа билээ. Хэний ч харцнаас айлгүй,  хүссэн хувцсаа өмсөж, нүүрээ буддаг тэр амьдралын хором мөч бүрээс таашаал авч амьдрах дуртай гэсэн.

-Та хүмүүсийн хэлэх үгэнд ач холбогдол өгөлгүйгээр өөрийнхөөрөө хувцасладаг шүү дээ. Өвөрмөц загварыг нь хүмүүс хэрхэн хүлээж авдаг вэ?  

    -Олон нийтийн газраар явахаар хүмүүс эргэж харна, гайхаж сонирхоно. Харин орчин үеийн залуус илүү нааштайгаар хүлээж авдаг. Нэг тийм намайг өөрийнхөөрөө байгааг хараад бахархсан мэт. “Хөөрхөн шивээстэй юм бэ. Хөгшрөхөөрөө шивээсээ яах вэ” гэх хүмүүс ч таарч байлаа. Тэр бүрд нь “Миний үеийн залуус шивээстэй болсон. Бид шивээстэй догь өвөө, эмээ нар болно” гэж хэлдэг.

-Гэр бүл нь таны загварын сонголтыг хэрхэн хүлээж авсан бэ?

    -Манай гэрийнхэн их дэг журамтай, “Оройн цагаар гарч болдоггүй, үсээ хэтэрхий богино тайруулдаггүй, шивээс хийлгэхийг хориглодог” байлаа. Ялангуяа аав шивээсэнд их дургүй, анх шивээс хийлгэчхээд нуугаад л явдаг байлаа.  Одоо бол ойлгож, байгаагаар минь хүлээж авсан. Миний “Хэн юу гэж хэлэх бол” гэж санаа зовж, хаагдмал амьдармааргүй байгааг ойлгосон байх.

-Хэдэн настайгаасаа шивээс, цоолбор хийлгэж эхэлсэн бэ. Одоо бие дээр нь нийт хэдэн шивээс байдаг бол?

    -Анхны шивээсээ 19 настайдаа хийлгэсэн. Сүүлд тоолоход 60 гаруй жижиг, том шивээс байсан, тэр бүр тоолоод байдаггүй. Харин хүйсэндээ хоёр цоолбортой, анхны цоолбороо өөрөө хийж байлаа.

-Хэлээ хоёр хуваах шийдвэрийг яагаад гаргаж байсан бэ?    

    -Таван жилийн өмнө цахим хуудаснаас хэлээ хоёр хуваасан хүний зургийг хараад догь санагдсан. Монгол Улсад тэгж хийдэг газар байхгүй учраас шүдний эмчээрээ хийлгэж байлаа. Залуухан эмч байсан учраас их нааштайгаар хүлээж авсан. Хоорондоо ярилцаж, гэрээ хийгээд хэлээ хоёр хуваалгаж зүсүүлсэн.

-Хэр удаан эдгэсэн бэ. Амтлах мэдрэмжид өөрчлөлт орсон уу?

    -Нэг сарын хугацаанд юм идэж болох хэмжээнд хүртэл эдгэрсэн. Гам сайн баривал зургаан сараас нэг жилийн хугацаанд эдгэрдэг юм билээ. Эхний хоёр хоног шүүсэн мацаг барьж, соруулаар шөл уусан. Гурав дахь хоногоос жавьж руугаа хоолоо хийгээд эвтэйхэн зажилж иддэг болсон. Амтлах мэдрэмж дээр эмч хариуцлага хүлээхгүй гэдгээ хэлсэн. “Хэлний голоор мэдрэлийн судас бага байдаг учраас эрсдэл бага, гэхдээ баталгаа өгөхгүй” гэж байлаа. Хагалгааны дараа амтлах мэдрэмжид ямар ч асуудал гараагүй, хэвийн байгаа.

-Хүмүүсийн сөрөг хандлагыг хэрхэн хүлээж авдаг вэ?

    -Эхэндээ хүмүүсийн сөрөг хандлагаас жаахан айдаг, харцаа буруулаад алхдаг байлаа. Сүүлдээ дасаж эхэлдэг юм билээ. Багаасаа бусад хүүхдээс өөр хувцасладаг. Хүмүүсийн тоож өмсөхгүй хувцас нь надад таалагддаг байсан. Өөрийгөө бусдаас илүү өөрийнхөөрөө, онцгой гэж хүлээж авдаг. Гэхдээ л харцаа салгалгүй хардаг хүмүүсээс жийрхдэг хэвээрээ  л байна.

-Таны шивээс өнгөтэй, хүүхэлдэйн баатруудын дүрсээс бүрддэг юм байна. Яагаад дандаа өнгөтэй шивээс хийлгэдэг вэ?

    -Би өнгөлөг зүйлд их дуртай. Миний үсний засалт, хувцас, будалт гээд бүгд л  өнгөлөг байдаг. Дэлхий үзэсгэлэнтэй шүү дээ. Миний шивээс ихэвчлэн эгдүүтэй төрлийнх байдаг учраас хүүхдүүд надаас айхгүй харилцдаг нь сайхан байдаг.

-Залуучуудад хандаж хэлэхийг хүсдэг үг бий юү?

   -Төрөх нь үнэн, үхэх нь үнэн учраас харамсалгүй амьдраарай. Хэтэрхий их зүйл битгий бодоорой. Бас байнга зовохын шалгаан нь шунал байдаг учраас шуналаа хаяж сураарай. Өөрийнхөө хүссэн зүйлсийг хийж, сэтгэл хангалуун амьдраарай.