Их удаан хайлаа. Хүн бүхэнд тохиодог байж мэдэх “Хурдан том болж, өөрийн гэсэн гэр оронтой, эрх чөлөөт амьдралаар амьдрах юмсан” гэх ад мөрийн хүсэл толгойд харвасан тэр цагаас энэ эрэл эхэлсэн байх.

...Надаас хэзээ ч урвахгүй, намайг огт гомдоохгүй, бүхнийг миний хэлснээр, бүгдийг хүссэнээр минь биелүүлэх. Унахад шалбархайг минь үлээж, өвдөхөд өмнөөс минь янгинах, өлсөхөд хоол өгөх, буруу юм хийлээ ч загнахгүй, загналаа ч гомдож сүйд болохоор сүржигнэхгүй, бүр гар хүрч ч зүрхлэхгүй. Ичмээр зарим бурууг минь бусдаас нууж үлдэх. Эрхээрээ хатаж буруудахад дугтарч хөтлөөд алхах. Оройтлоо гэж зэмлэхгүй, удтал тэнэлээ гэхгүй. Буруу юм хийвэл учирлаад л ойлгуулчихдаг, гуниглавал инээд бэлэглэх, гутарвал сэвхийтэл сэтгэл өргөх, хамт байхад сэтгэл ханаж, орчлонгийн үй түмэн дундуур, дутуу дүүрч, дэргэд нь л байвал эрх дураараа, эрхэлж туниж, наадсаар байх түүнийг...

        Хамгийн гол нь асар их хайр нь анх байснаасаа улам нэмэгдэв үү гэмээр төөнөсөөр л байх, үг хэлж, үнсэх төдийд нь сэтгэл уярч хайр ундраад ирэх тийм хүн. Өмнөөс минь өвдөх битгий хэл үхсэн ч харамсахгүй, өөртөө байгаа бүхнээ огтхон ч харамлахгүй, хариуд нь ердөө л хамт байх хамгийн өв тэгш, орчлонгийн дээд сайн хүнийг олох эрэл минь. Орон газар, тэнгис далай, их сургууль, инээд наргиан, үерхэл нөхөрлөл, үнэнчийн түмэн дуулал, сэтгэлийг минь булаасан, дотно дулаан бүхнээс ганцхан түүнийг л олохгүй хэчнээн ч оныг үдэв.

          Хэзээ ч юм эхэлсэн эрэл минь энд ирээд зогсож байна. Эзнийг нь олчихоод, дэргэд минь байсаар л байсныг нь мэдсэн зүрх минь цээжиндээ багтаж ядан оволзож байна.

-Ээж. Ээж минь. Ээж минь дээ.