Эмэгтэй хүн гэдэг их эмзэг, турьхан атлаа дотроо асар их хүч чадлыг агуулж байдаг их сонин улс. Итгэл, сэтгэл, бодол, хайр гээд тэдний бүх юм бат бэх, утга учиртай. Хорлоо ач охин Номин шигээ арван долоохон настай жаахан охин явахдаа магад түүн шиг дуулгавартай, хэрсүү охин явсан байх. Дараа нь харин гурван хүүхдийн ээж болсон насан дээрээ хэчнээн сайхан гунхалзан байлаа. Даанч орь залуу насандаа хайртай хүнээсээ хагацаж, хорвоогийн өдөр хоногуудыг амлалтандаа хүрэх өртөө болгож амьдарсан. Хүнд амлалт өгөөд түүндээ эцсээ хүртэл хүрч дуусна гэдэг амаргүй мөртлөө биелүүлэх нэгэнд бардам, бахархал дүүрэн мэдрэмж.  

    Ингээд харахаар хайр бүхний ялагч, мөнхүү хэнийг ч бүгдийг даван туулуулагч юм аа. Бүгдийг өр зүрхнээсээ өөрийн мэт хайрлаад явахад л угаас зөөлөрч, аз жаргал, гэрэл гэгээ, өнгө нь тодроод ирдэг амьдрал аж. Тэгэхээр хэнийг ч хайрлах л зүйтэй.

      Сэтгэл татсан зураглал, дүрсээр нүдээ баясган суухуйд энгийн тоглолттой уран бүтээлчдийн ухаарал дүүрэн харилцаа, зөрчил, уужуу хүлээцтэй зан чанар гээд аргал түүдэг шиг энэ бүтээлээс өөрөө л цуцахгүй бол мөн ч олон санаа түүхээр байна аа. Талд аргал түүж яваа хүн бодол болж явдаг шиг л эрхгүй бодол боллоо. Үр удмаа үлдээн хүмүүний урсгал үргэлжилж, цаг цагийн эргэлтэд цөм үүргээ гүйцэтгэн амьдарч, ээлжээ хүлээлгэн өгч хорвоо ертөнц зогсолтгүй эргэсээр.