“...Өөртэй минь адил гуньж чаддаг охины тухай

   Өөрт минь илүү сайхныг нээх мэт бороо шивэрнэ...” гэх А.Эрдэнэ-Очир найрагчийн “Тавдугаар сарын бороо” шүлгийн хоёр мөртийг өчигдрийн бороо санагдуулсан. Бороо орохоор яагаад ч юм гэнэт сайхан зүйл тохиох юм шиг бодогддог. Үнэхээр тавдугаар сарын бороо өөрт минь, өрөөлд ч илүүтэй сайхныг нээж ордог мэт санагддаг. Үүлтэй тэнгэр, үзэгдэх орчин бараан болсноос өөрөөр өөрчлөгдөж гавьсан зүйл үгүй атал юунд тэгтлээ догдлол төрж, ер бусын зүйл үзсэн мэт сэтгэл баясдагийг ойлгодоггүй. Тэр тусмаа зун ордог, намар оройн борооноос илүү хаврын сүүлч тавдугаар сарын бороо ирж яваа цагийн өнгө жавхааг тээн дусалдаг шиг. Яг л удахгүй баярт мөчүүд ар араасаа ирэх мэт сайхан мэдрэмжийг төрүүлж, дунд нь зогсоод алгаа тосоход тэр л сайхнаасаа надад хүртээж байх шиг ариусам. Ерөөс тавдугаар сар, түүнийг буцахаас урьтан амжиж ордог бороо бол итгэл, сайн сайхны бэлгэдэл. Ийм бороонооор алхаж яваа хэн бүхэнд сайхан бүхний зөн төрж, амьдралд, мөрөөдөлд, ирэх өдрүүдэд гарцаагүй бат итгэх итгэл зүрх сэтгэлд нь ургаж буй гэдэгт итгэдэг. Удахгүй дахиад бороо орно.

Тавдугаар сар дуусаагүй байна. Амжиж сайн сайхныг тосон аваарай. Тавдугаар сарын бороо гарцаагүй танд ч, надад ч гэгээн сайхан, жаргалтай бүхнийг нээж өгнө.