Тэр эхлээд сэтгэл зүрхэнд үндэслэдэг. Дараа нь бусдын сайн сайхан нөлөө тусгалаар урган төлжиж, бэхжин суурьшдаг. Эхлээд тэмдэглэлийн дэвтрээрээ дүүрэн түүний тухай бичиж байснаа одоо бол түүнд хүрэх аргын тухай уншиж, бичих болсон. Хамгийн сонин нь нүдэнд харагддаггүй атлаа нэг тийм итгэл төрүүлж, авьяас билиг, хүч чадал, хурд, бүр арга эв, ухаан санаа гээд хүнд байх чадвар өгөгдлийг нэг нэгээр нээн ажлуулж, миний эд эрхтэн бүр түүний л төлөө дуу нэгтэйгээр үйлчилж хөдлөхийг нь яана. Ихэнхдээ өдрийн бодол, шөнийн зүүд болж, намайг инээлгэж, бас уйлуулж, уяраан догдлуулж, бүр хөөргөн нисгэж, тэгснээ газарт буулгаж, нойрноос сэрээж, хамаг бүхнээс ангижруулж, өөртөө гүн ховстож чаддаг.

       Түүнээс өөрийг харъя, бодьё, саная гэвч түүнд хүрэх, эгнэх нь байхгүй мэт санагдаж, эргээд л түүний сайханд гүн шингэж, бүр автдаг. Бүр түүнийг олсон хэн бүхэн ид шидтэй гэмээр тэр ховсод нь орж, илбэдүүлэн явдаг гээч.  Харин олоогүй нь, олсон атлаа дундаас нь орхих атлаа үргэлж л "Хүрэх минь яав даа" гэх харуусал тээж, удаа ч үгүй хойноос нь нэхэх нь ч бий. Толинд хараад хөлөө сунгах гэж зүтгэн, өлмий дээрээ зогсох гэж мэрийх жаахан охин, өдөржин бийр, будаг, цаасан дунд цагаа өнгөрөөж, өнөөдөр зурснаасаа илүүг маргааш зурандаа гэж итгэх хүү, хуруу гар нь чилтэл өвдөж, цэврүүтсэн ч хөгжмийн сайхан аялгуу тоглож сурах гэж тэмүүлэх хүү гээд аль нь ч ялгаагүй өнөөх зүрх сэтгэлд үндэслэгчийг л эрж буй. Тэр тэднийг юуг ч үл ажран, алдсан ч дахиад хийх зоригтой болгодог. Тэр бол мөрөөдөл.