Өнө хол одсон бодлоо хураанам. Үүрийн хөх гэгээг алган дээрээ буулганам. Өглөө эрт буусан шүүдрийн дуслыг түүгээд алс руу алхнам. Нар дээш хөөрөхийг дундаас нь зогсоож, мандсан газарт нь буцаах сан. Үүлсийг ганцхан үлээгээд тув тунгалаг тэнгэрийн гүн рүү гараа дүрэх сэн. Тэгээд нүүрээ угааж, тэндээс газрыг харах сан. Талыг эвхэж, дов толгод цөмийг нь тэгшлэх сэн. Шувуудыг газарт буулгаж, хүмүүсийг тэнгэрээр нисгэх сэн. Газрыг тэврэх сэн. Зүүдээ бүтнээр нь захидал болгоод хадгалах сан. 

Цас болоод зун будрах сан. Бороо болж өвлөөр шиврэх сэн. Салхийг хайчлах сан. Хайчилсан салхиа хэдэн хэсэг болгоод хадны завсарт нуух сан. Талд зурайх зам бүхнийг баллуурдаж, хэнийг ч явах зүг чиггүй болгох сон. Ертөнцөд ургах өвс бүхнийг нэг болгоод сүлжих сэн.