Нэгэн найз маань шинээр ажилд ороод сэтгэл их л хангалуун байв. “Манай ажлынхан их сайн хүмүүс байдаг юм. Бид долоо хоног болгон хамт олноороо уушийн газар сууж, шар айраг уудаг. Ойр ойрхон салхинд гардаг. Ёстой сайхан хамт олонтой болсон” гээд л амаа олохгүй магтдаг байв. Харин хэдэн сарын дараа тааралдтал ажлаасаа болж бөөн бухимдсан хүн явж байна. Нөгөө нийтэч, бие биенийхээ жаргал зовлонг ойлгож, зугаалж цэнгэх дуртай хамт олных нь дунд хэрүүл маргаан тасрахаа больжээ. Бүр зарим нь өстөн дайсан мэт биенийгээ үзэн яддаг болчихсон гэнэ.Ажилтнуудынхаа дунд хэт орсон дарга нь ч “даам гаргасан” нөхдүүдийнхээ өөдөөс олигтой үг хэлж, хариуцлага тооцож чадахгүй болсон гэнэ. Үүнээс болоод компанийнх нь амжилт ч урагшлахаа больж, ажилтнууд нь ч бие биетэйгээ барьцаж, хэрэлдээд ажил хийхээ больсон тухай ярив. Бүр ажлаа солихоор анкет бөглөчихөөд явж байгаагаа ч дуулгав.

Хэн хүнээс илүү ойр дотно байсан хүмүүс амархан хоёр тийш болж, биесээ нэг нүдээрээ ч үзэхээ байсан тухай яриа бишгүй олон. Хүн төрөлхтний араншин ийм байдаг биз ээ.

Э.Баатар