Эхний хэсгийг дараах линкээр уншаарай. https://ergelt.mn/news/173/single/54524

   Хоёр дахь хэсгийг дараах линкээр уншаарай.https://ergelt.mn/news/173/single/54556

   Гурав дахь хэсгийг дараах линкээр уншаарай.https://ergelt.mn/news/88/single/54606

   Дөрөв дэх хэсгийг дараах линкээр уншаарай. https://ergelt.mn/news/173/single/54711

ТАВ

       ...Хүү нь ээжийнхээ алтан шарилыг тэвэрч явсаар улсынхаа хилээр оруутаа хэнгэнэтэл уйлсан байна. Тийн уйлахдаа ч удтал зогсож, сэтгэлээ онгойлгож түвдэлгүй Улаанбаатар руу явах машин хөлсөлж, мөн л өвөр дээрээ ээжийгээ ирсний адил хэвтүүлэн тэвэрсээр ирсэн байдаг. Одоогоос дөрвөн сарын өмнө энэ бүхэн болсон юм. Гэхдээ түүнээс дөрвөн жилийн өмнө, түүнийг 17 настай байхад ээж нь хөхний хорт хавдартай гэсэн онош сонсчихоод эмнэлгийн үүдэнд хэн хэндээ ганц ээж, хүү хоёр тэнгэр хол, газар хатуу зогсож байсан гэдэг.

     ...Одоогоос есөн сарын өмнө бид түүнтэй танилцсан юм. “Хорт хавдрыг хамгийн сайн эмчилдэг хаанахын, ямар эмнэлэг байна вэ” гэж биднийг сандралдаж явахад Жаргал (нэрийг нь өөрчлөв) ийм төрлийн өвчтнүүдийг Хятадын нэгэн эмнэлэгт хэрхэн эмчилдэг, үр дүн нь ямар байдаг тухай тайлбарлаж, зөвлөж, зуучилдаг ажил хийж таарсан юм. Зорьсон, уулзсан бүхнээсээ итгэл, найдвар горьдсон бидэнд Жаргалын “Би ээжийгээ эдгээх гэж энэ эмнэлэгт ажилд орсон юм аа. Ээж минь хөхний хорт хавдартай нь оношлогдоод, бид маш олон газар, эмчилгээг судалж, хайсаар энэ эмнэлгийг олж, эмчлүүлээд үр дүнд хүрч, хөхний хорт хавдар нь эдгэрсэн. Харин саяхан баруун бөөрөнд нь нэг үсэрхийлэл илэрсэн. Удахгүй бид дахин шинжилгээ хийлгэхээр явах гэж байгаа” гэх яриа, түүний нүд, байгаа байдал нь огт худал хэлэхээргүй, чин үнэн байсан билээ. Тиймээс бид ярилцаж байгаад тэр эмнэлгийг сонгож, хэд хоногийн дараа БНХАУ-ыг зорьлоо.

      ...Дөнгөж 17-хон настайгаасаа ээжийнхээ өвчнийг бие даан судалж, хятад хэл сурч, зөвхөн ээжийгээ эдгээхийн төлөө эмчилж болох эмнэлэгт нь хүртэл ажиллаж, өөрийн хүсэл, мөрөөдөл, өөр юу байдаг юм тэр бүхнийг орхин дөрвөн жил тууштай зүтгэж байгаа тэвчээртэй хүүгээр бид бахархаж, “Хүүгээ үнэхээр сайн хүн болгож өсгөжээ. Ингэж өөрийгөө бүрэн зориулах эрэгтэй хүн ховор шүү. Их, дээд сургуульд сурна, сэтгэлтэй бүсгүйтэйгээ сууна, амьдралаа бодно, хүсэл мөрөөдлөө биелүүлнэ, адаглаад л үеийнхэнтэйгээ шоудна гээд алга болдог залуусыг алийг тэр гэх вэ.  Тэгэхэд ээжийнхээ өвчнийг судалж, эмчилгээг нь судалж, тэр эмчилгээг нь хийж байгаа эмнэлэгт ажилд ортлоо өөрийгөө зориулна гэдэг яасан их хайр, зөв хүмүүжил вэ” гэж ээжийг нь магтан ярилцсаар эмчилгээндээ орлоо. Тэд ч зэргэлдээ шахуу өрөөнд бас эмчлүүлэхээр хэвтлээ. Аавын маань уушгины хорт хавдар дөрөвдүгээр шатандаа орсон байсан болохоор туниа муутай байсны дээр ойр ойрхон хийх химийн эмчилгээ аавыг битгий хэл эрүүл саруул байгаа биднийг ч шархируулан тийчлүүлж, тарчлаан өвтгөж байлаа. Гэсэн ч “Энэ эмчилгээг хийлгээд жаахан л тэсчихвэл, сайн асарчихвал эдгэрсэн хүн хажууханд байгаа шүү дээ” гэх итгэл найдвар бидний хэн хэнийг зоригжуулж, тэсэх шалтгаан болж байлаа.

      Жаргал бидэнтэй байнга холбоотой байж, аавын биеийг асууж, шинжилгээний бичгүүдийг орчуулж өгч, шаардлагатай эмчтэй холбож өгөх гэх мэтээр ямар ч үнэ хөлс нэхэхгүй тусласаар л байв. Мөн нэг удаа “Бид энд зөвхөн химийн эмчилгээгээ хийлгээд, сэргээн засах бусад эмчилгээгээ Монголдоо очиж хийлгэнэ ээ. Тэр нь арай хямд тусдаг юм. Эндээс шаардлагатай эм, бэлдмэлээ аваад явна” гэж байв. Ийн тал талд эмчлүүлсээр аавыг гурав дахь химийн эмчилгээгээ хийлгээд Монголдоо ирсний дараахан Жаргалаас нэг цахим шуудан ирэв. Тэнд “Ээжийн маань бие бүр муудаад, дүү нь сандраад явж байна аа. Онгоцны хамгийн арын суудал байдаг юм. Тэрний суудал тусгаарлагчийг нь дээшлүүлчихвэл хүн хэвтэж явах боломжтой, бусдаасаа арай зайтай. Зайтай болохоор агаар гайгүй. Тэнд ээж миний хөлийг дэрлэж хэвтээд явахад болохоор харагдаж байсан юм. Гэтэл бид хоёрын тасалбарын суудал өөр газарт бичигдчихжээ. Тэр суудал руу шилжүүлж туслачихаар таньдаг хүн байхгүй биз. Бид мөнгө олох гэж удсаар суудал захиалга дүүрчихжээ. Бид хоёр өөр газар сууж явах болчихоод байна...” гэсэн байлаа. Онгоцоор явж байхдаа хүртэл ээжийгээ суулгаж биш, хөлөө дэрлүүлээд хэвтүүлж болох тухтай суудал, байрлал хаана байж болохыг хайж, харж явсан түүний энэ гэгээн, чин үнэн сэтгэл, хэмжээгүй хайрыг бодож, таньж, мэдэж болох бүх хүн рүүгээ залгаж, “Суудлыг нь өөрчлүүлж өгөөч” гэж гуйсан ч чадаагүй. Тэр үед мөнгөө өгөөд захиалахдаа хэлчихвэл авчихаж чадах л байсан нэг муу суудлыг “Хүний амь дээсэн дөрөөн дээр дэнчигнэж байна” гээд ч солиулж чадахгүй байгаадаа, тэр хүүгийн ээжийгээ жаахан ч гэсэн өвтгөхгүйн төлөө тэмцэж байгаа тэмцлийг буй бүх юм дэмнээд өгөхгүй, нуруугаа харуулчихаад байгаа мэт санагдан бачимдаж байсан сан. Ингэж холбогдсоноос сар хүрэхгүй хугацааны дараа Жаргалыг ээжийгээ тэврээд тийн ирснийг сонссон билээ.

     ...Буцах онгоцны зардлын мөнгөгүй болсон хүү ээжийгээ тэврээд, эх орон, гэр рүүгээ дөхөх галт тэрэг, автобус бүхнээр дамжин “Одоохон, одоохон очлоо. Тэсэх юм шүү. Миний ээж тэсээрэй. Хүүгийнх нь гуя хатуудаж байна уу. Ахиад цамц ивэх үү. Жаахан л тэсээрэй, миний ээж” гэж залбиран гуйсаар явсан ч хил хүрэхээс арваадхан километрийн цаана 50 нас ч хүрээгүй хонгор залуухан ээж нь амьсгал татсан байдаг. Бөөрний хорт хавдрын химийн эмчилгээндээ тамирдаж, туйлдсан турьхан бүсгүй ч хүүтэйгээ үлдэхийн төлөө амиа тасартал тэсэж, тэвчсэн нь тэр байлаа...

      Төрсөн цагаасаа л ээжээсээ өөр ханьгүй байсан Жаргал дөрвөн жил гаруйн хугацаанд аюулт өвчнөөс ээжийгээ аврах гэж наснаасаа ахадсан ухаан, тэвчээр, зориг гарган байдаг чадал, бүх боломжоороо тэмцэж, эдгэрчихлээ гэж баярлаж, дахин шинжлүүлнэ гэж зориглож явахдаа ийм цаг мөчийг төсөөлөөгүй нь лавтай... Миний бага дүүгээс ч дүү түүнийг улсынхаа хилээр орж иртлээ уйлж чадаагүйг бодох тусам, ойлгох тусам зүрх хөндүүрлэн базалж, нулимс аяндаа асгараад ирдэг юм...

     ...Хамгийн сүүлд “Буяны мөнгө илгээсэнд баярлалаа. Бүх зүйл сайхан болж өнгөрлөө. Одоо хэдий оройтсон ч гэсэн та нарт тэр эмнэлгийг зааж өгсөн нь миний буруу ч юм шиг санагдан гэмшиж байна аа. Өөр эмнэлэг сонгосон бол аав нь хэдэн сар, жил ч болтугай та нартай хамт байх байсан ч юм бил үү гэж бодогдоод байгаа юм аа. Би ажлаасаа гарсан. Хэсэг байж байгаад өөр ажил олж хийнэ дээ...” гэсэн цахим шуудан илгээсэн байсан.

     ...Түүний аавыг минь эдгээчих юм сан гэж чин сэтгэлээр хандаж байсан тайван дөлгөөн дүр төрх, үнэн үйлдлүүдийн тухай бодох тусам яг л тийм сэтгэлээр ээжийгээ ч бас хайрлан тэтгэж байсныг нь мэдрэх шиг болдог юм, үе үе. Хүмүүс ихэвчлэн ээжийгээ, эх хүнийг, эмэгтэй хүнийг сахиусан тэнгэртэй зүйрлэдэг. Тэгвэл би тэр хүүг турь муутай, жаахан ээжийгээ хайрлан тэтгэх гэж төрсөн сахиусан тэнгэр гэж бодсон. Тийм гэгээн, чин ариун сэтгэлтэй хүү төрүүлж, өсгөсөн тэр ээж ч бас сахиусан тэнгэр байсан нь гарцаагүй.

Үргэлжлэл бий...