Нэгдүгээр хэсгийг дараах линкээр орж уншаарай.

https://ergelt.mn/news/173/single/54524

Хоёрдугаар хэсгийг дараах линкээр орж уншаарай. 

https://ergelt.mn/news/173/single/54556

ГУРАВ

     Тухтай танилцаж амжаагүй хэрнээ асар их ач тус болдог хүн гэж байдаг юм байна. Хүүхдийн кинонд гардаг аврагч баатрууд шиг гэх нь илүү онох ч юм уу. Өнгөрсөн зун би гарынхаа шууны савхан ясыг гэмтээчихээд эмнэлэгт нус нулимсандаа хутгалдсан амьтан очлоо л доо. Үзлэгийн эмч “Рентген зураг авахуулаад ир” гээд, авахуулсан зургийг харж байгаад зөрсөн ясыг хоёр талаас нь татаж, эвлүүлж нийлүүлээд, гипсдсэн юм. Тийн гиспдүүлээд өрөөнөөс нь дэнтэй дунтай гарч явтал дунд эргэм насны эмэгтэй хойноос гүйж ирээд, “Гарынхаа хавдрыг буухаар хүрээд ирээрэй. Нэлээн хүнд хугарал байсан шүү. Гипсдүүлээд орхиж болохгүй, энэ хаалган дээр хүрээд ирээрэй” гээд нэг хаалга заав. 

    ...Хэд хоногийн дараа нөгөө хаалгаараа шагайгаад танил байж болох царай, нүд хайвал тэнд сууж байгаа эмэгтэй мөн байна. Учир байдлаа хэлтэл “Аан тийм, хүрээд ирдэг нь сайн хэрэг. Хүмүүс тэр чигтээ яваад олон сар өөрийгөө зовоож, гар, хөл нь буруу эдгээд, хэдэн сар, жилийн дараа мэс засалд орох хэмжээнд очдог юм. За намайг дагаад яв. Эмчид энэ зургийг нь үзүүлнэ. Асуудалгүй гэвэл ч яах вэ. Асуудалтай байвал мэс засалд орно доо. Хадуулна, наадахыг чинь” гээд өрөөнөөс гарлаа. Араас нь алхангаа “Хадуулна гэсэн үү. Яана гэсэн бэ” хэмээн өөрөөсөө асуух тусам түгшүүр төрж, өнөөх огт танихгүй хүнтэйгээ цахилгаан шатаар нэг ч үг сольж зүрхлэлгүй дээшлэв. Нэг залуухан эмч шууны маань зургийг гэрэл тусган хянамгай гэгч нь харснаа “Одоо юм уу, маргааш өглөө эрт хэвт. Хадах л юм байна. Хэрэгтэй юмны жагсаалт цаад хананд чинь байгаа. Энэ гипсээр эдгэрэхгүй л дээ” гэлээ. Эмчийн бичсэн жороос гадна ээж, аав, ах дүүсийн мэддэг элдэв домын баахан юм ууж, идэж, түрхсэн хүн чинь “Яана аа, эмч ээ би өнгөрсөн хэд хоногт хугарсан яс хурдан бороолуулж, гагнадаг гээд долоон тогооны хөө, чонын ясны үйрмэг энэ тэр гээд баахан юм уучихсан. Гагнагдаагүй байна уу” гэтэл өнөөх хоёр маань элгээ тэврээд саваад уначих нь тэр. Тэгснээ “Энийг харж байна уу, саланги байгаа биз” гэж зураг зааснаа “Тийм юмаар эдгэрчихдэг бол бид энд ажиллаад юүхэв дээ” гэснээ нөгөө эгчид хандан “Таниас гуйх нэг юм байсан юм. Ашгүй өөрөө хүрээд ирлээ” гээд тэд цааш явав. 

    ...Хэлсэнээс нь хэд хоногийн дараа очиж, мэс засалд орж, эмнэлгээс гарах гэж явахдаа өнөөх өрөөний хаалганд очвол эгч мөн л завгүй сууна. Нэг зураг харангаа “За сайхан болоод авсан уу. Юм хумаа бүрэн бүтэн авсан биз. Эргэж ирэхээргүй л явах хэрэгтэй шүү. Наашаа ер нь зүглэх ч хэрэггүй” гээд нүдээ ирмэв. Баярлаж байгаагаа яаж аятайхан илэрхийлэхээ мэдэхгүй түгдчингээ “Эгч ээ, таны нэрийг хэн гэдэг билээ. Баярлалаа, танд” гэтэл “Миний нэрээр яах нь вэ. Одоо тэгээд фэйсбүүкээр нэг “Тэр эгчдээ баярлалаа” гэж бичээд, намайг шараа болгох нь уу. Тэгж яах вэ. Чи л харин эрүүл саруул байж, хурдан эдгээрэй. Одоо хурдхан яв яв. Гам сайн барьж, эмнүүдээ уугаарай” гэв ээ. 

    ...Мэдээж би нэрийг нь мэдэж авсан, чин сэтгэлээсээ баярлаж байгаагаа ч илэрхийлсэн. Хамгийн чухал нь тэр сайхан сэтгэлтэй эгч байгаагүй бол, огт танихгүй ч намайг “Буцаад ирээрэй” гэж чин сэтгэлээсээ хэлээгүй бол би өнөөдөр ингээд юм бичээд сууж байх ч үү, үгүй ч үү. Магад тэр хүн бүхэнд ингэж чин сэтгэлээсээ ханддаг байх л даа. Надаас гадна олон олон хүнд мэддэг, чаддаг зүйлээрээ ийн тус хүргэсэн л байх. Гэсэн ч миний л хувьд зовж, сандарч явахад минь хаанаас ч юм гэнэт гарч ирээд яг л нөгөө хүүхдийн киноны аврагч баатар шиг гарыг минь “аварсан”-ыг бодох бүрдээ баярлан уужирч, яг л тэр эгч шиг бусдад хэрэгтэй цагт нь тус дэм болох юм сан гэж чин сэтгэлээсээ бодож явна даа.  

Үргэлжлэл бий...