Аав хүнийг анир үгүй уудам талтай зүйрлэвэл үргэлж амар тайван, тунгалаг горхи хоржигнон урсаж, уулс дүнхийж, үүлс тааваараа хөвж байдаг. Ертөнцийн тийм сайхан ахуй шиг мэдрэмжийг өөртөө цогцлоон бүрдүүлдэг гэхээр ямархан сайхан нь аандаа тодрох. Аавуудын баярын энэ өдөр хэн бүхэн л аавдаа баярласнаа хэлж, дурсах нь дурсаж, үгүйлэн санах нь ч санаж л суугаа байх. Олон ч дурсамж санаанд торолзож, алинаас нь чухам уудалж дэлгэхээ ч бодож суугаа болов уу. Миний хувьд ч ялгаагүй ээ. Аав надад байнга л өгнө. Ерөөс бүх л аав үрсээсээ юугаа ч харамладаггүй. Байдгаа барьж, байгаагаа өгч санаа нь амардаг. Хүний хүүхдээс дутуу явах вий гэж, үргэлж дүүрэн байлгах гэж чармайна. Эд материалаас гадна хүн чанар, хүнлэг сэтгэл, хүнийг ойлгож, хайрлахын ухааныг ч өгнө. Бүгдийг өгч, бүрдүүлж, бүтээж, бүрэн дүүрэн байлгаж, бодож боловсруулж, урьтан тунгаагч. Аавын хайр бороо ороход дэлгэх шүхэр шиг, дор нь хоргодом дээвэр шиг, сүрлэг өндөр уул шиг, сүрдэм том далай шиг. Ийн зүйрлээд байвал дуусашгүй их. Эд бол аав хүний шинж чанар, төрх. Харин зан чанар болоод бусдаар хүн бүр өөр.