Өөрийгөө буудаж, шатааж, дүүжилж амиа егүүтгэсэн энэ мэт харамсалтай тохиолдлуудаас хэдийг л бол хэдийг дурьдаж болж байна. Гэвч цаг ч, цаас ч эс хүрэлцэнэ. Учир нь жил тутам 350-400 эрэгтэй амиа егүүтгэж, энэ хорвоогоос цаг бусаар одож байна. Тэд бүгд хэн нэгний голомтыг нь залгах хүү, хэн нэгний сайн хань, хүүхдийн сайн эцэг байсан. Энэ сарын 8-нд төв талбайд өөрийгөө шатааж амиа егүүтгэсэн А л гэхэд эхнэрээсээ салсан ч охинтойгоо хангалуун сайхан амьдрахын тулд барилга дээр цемент үүрч, гудамжинд CD хүртэл зарж, хатуу, бэрх бүхний өөдөөс тэмцэж явсан. Өнгөрсөн нэгдүгээр сарын 5-нд өөрийгөө буудсан Ц гэхэд эхнэртэйгээ хэрүүл маргаангүй, хардалтгүй жаргалтай амьдрахыг л хүсэж байсан. Өнгөрсөн оны есдүгээр сард ууланд өөрийгөө буудсан Б төрсөн нутагтаа аав, ээжтэйгээ малаа маллаж, мянгат малчин болохыг зорьж байсан. Гэвч тэд зорилгодоо хүрэх замдаа шантарсан, айсан, гомдсон. Тэгээд нэг л өдөр амиа хорлох адын бодолд өөрөө ч мэдэлгүй хөтлөгдөөд аав ээжийгээ, эхнэрээ, хүүхдээ, зорилго, мөрөөдлөө хаяад, үүрд явчихсан. Гэвч тэднийг явсанд нь буруутгах аргагүй. Буруутгая гэвэл “сайхан цаг иртэл жахан тэвччихгүй, жахан л сэтгэлийн хаттай байхгүй яав даа” л гэж буруутгана. Бусдаар бол амиа хорлох хүртэл нь “зовоосон” энэ нийгэм буруутай.  Учир нь амиа хорлох суурь нөхцлүүд нь мөнгө, өр зээл, хардалт, ажилгүйдэл, бас ялгаварлан гадуурхалт, архидалт, доромжлол. Чухамдаа энэ нийгмийн болж бүтэхгүй байгаа асуудал бүхэн эрчүүдийн сэтгэлд зовлон болж хуралдаж явсаар эцэст нь амиа хорлоход хүргэж байна.