-Хүнээ хайрлахаа байсан цэвдэг сэтгэлтнүүдээр дүүрсэн төр ковидын цар тахлын үед нэг ч амьсгалын аппарат авч өгсөнгүй-
Халуун нар, хүйтэн бороонд өдөржин гүйхдээ монгол цэрэг хөл нь цуцаж, ядарч туйлдахаасаа илүүтэй “Хүүхдийн төлөө би юу хийж чадах бол” хэмээн шаналж байсан болов уу гэх бодол хоёрхон хоногийн өмнө төрж байлаа.
Зэвсэгт хүчний жанжин штабын 123 дугаар ангийн ахлах ахлагч, хөгжимчин Э.Даваажамц 1500 километр газрыг 33 хоногт явганаар туулаад ирэхдээ “Надад өгч буй хандивын мөнгөөр нэг хүүхдийн амьсгалын аппарат авахад өгч, дэмжлэг үзүүлэхээр шийдэж байгаа юм. Нийгмийнхээ сайн сайхны төлөө хийж чадах зүйл минь энэ юм. Дорнод аймаг хүртэл гүйж дууссаны дараа эргэж ирээд өөрийн биеэр аппарат авч, хүлээлгэн өгөх болно. Бидний ирээдүй болсон хүүхэд багачууд, мянга мянган зүрх цохилж байгаасай гэж хүсэж байна” хэмээн хоолой зангируулан хэлсэн билээ. Түүний хувьд олон хоног нар салхинд гандаж явахдаа цар тахлын өмнө сөхөрсөн монголчуудын үнэн төрх тодоос тод сэтгэлд нь үлдсэн бололтой.
Монголын төрд шургалсан төрийн түшээд ганцхан өдөр эмнэлгүүдээр яваад өвчинөө ялж, дийлэхээр тэмцэж байгаа бяцхан хүүхдүүдийг хараасай.
Эгэл жирийн гурван хүүхдийн аав өвчиндөө шаналж, тарчилж байгаа бяцхан хүүхдүүдийн төлөө өөрийнх нь хүүхэд өвдсөн юм шиг санаа зовж, хөлсөө дуслуулан гүйхдээ "Би тэдэнд яаж туслах вэ" хэмээн өөр өөртэйгөө тэмцэж явахад Монголын төр өнөөдөр нүдэн балай чихэн дүлий, эрх мэдэлтнүүд нь сандал суудлын төлөө өрсөлдөж, биенээ муулж суугаа нь нууц биш юм. Монголын төрд шургалсан төрийн түшээд ганцхан өдөр эмнэлгүүдээр яваад өвчинөө ялж, дийлэхээр тэмцэж байгаа бяцхан хүүхдүүдийг хараасай. Өдөрт 400-500 хүүхэд халдвар авч, эмнэлэг ачааллаа дийлэхээ байтлаа дүүрчихсэн энэ хүнд үед яг л эгэл жирийн цэрэг сэтгэл гаргасан шиг мэдэрч ойлгох сэтгэл тэдэнд даанч алга. Угтаа бол хүнээ хайрлахаа байсан цэвдэг сэтгэлтнүүдээр дүүрсэн төр ковидын цар тахлын үед нэг ч амьсгалын аппарат авч өгсөнгүй.

Саяхан л цэцэрлэгийн найзуудтай тоглоомоо булаацалдаж, шулганаад гүйж байсан бяцхан үрс, хичээлээ хийхээс зугтаж, үдшийн бүрий болтол гадаа найзуудтайгаа тоглоод гүйж явсан хүүхдүүд өнөөдөр Эх хүүхдийн эрүүл мэндийн төвийн эмчилгээний тасагт амьсгал нь давчдаад, улаа бутартал халуурч, амьсгалын аппарат нь хүрэлцэхгүй, эмч сувилагч нар нь тэвдэж байгаа дүр төрхийг өнөөдөр төрийн тэргүүнд суугаа эрхэм түшээд нарын хэн нь ч төсөөлөөгүй суугаа болов уу.
Жил гаруй хугацаанд хичээлд нь ч явуулахгүй гэрт нь хорьж, гадаа ч гаргалгүй хатуу цагдаж байсан хэр нь өнөөдөр ковидод дарлуулж орхисон нь манай төрийн хариуцлагагүй, хайхрамжгүй алдаа гээд хэлэхэд хол зөрөхгүй биз ээ. Цар тахлын тархалтыг өнөөдрийг хүртэл дарж чадалгүй хорвоотой ч танилцаж чадаагүй бяцхан үрс хорвоог орхиж, нялх үрээ амлуулж чадалгүй нас барж байгаа эх олон бий. Яг л ийм шаналалыг мэдэрсэн бол өнөөдөр Монгол төр арай өөрөөр ажиллах байх байлаа.
Цар тахлын өмнө монголчууд гараа өргөөд буулт өгчихсөн хүндхэн цаг үед хөлсөө дуслуулан гүйж яваа, өөртөө томоос том зорилго тавьчихсан цэргийн алба хаагч хэдэн зуугаар өвдсөн хүүхдийн төлөө ийн шаналж, өөрийнхөө зовлон мэтээр хүлээж авсан нь Монголчуудын сэтгэлд тодоос тод үлдэх нь гарцаагүй биз ээ.
Хөлсөө дуслуулан гүйж яваа цэрэг эр "Хүүхдүүдэд амьсгалын аппарат авч өгнө" гээд хоолой нь зангирч байхад ... |
|