Залуу яруу найрагч Л.Сайнбаяр нь 1997 онд Өвөрхангай аймгийн Баян-Өндөр суманд төрсөн. 2018 онд МУБИС-ийг сэтгүүлч мэргэжлээр төгссөн. Р.Чойномын нэрэмжит “Залуу нас” дугуйлангийн гишүүн юм. Тэрбээр 2020 онд “Дөт” хамтарсан түүвэр хэвлүүлсэн бол өнгөрсөн долоо хоногт “Ганц ар тал” хэмээх номоо “өлгийдсөн” билээ.  Харин бид түүний номоос онцлох шүлгүүдийг түүвэрлэн хүргэж байна.

***

Цаг хугацаанд чи бид

Цавчуулж буйгаас хойш

Цаашид тусдаа явбал

Бултахад амар биз...

2017 он, Залуу нас дугуйлан

ЭХ ОРОНДОО ЗОРИУЛАХ ГАНЦХАН ШҮЛЭГ

Мөнгөн буйлтай тэмээ салхи сөрөн алхална

Мөдхөн эргээд ирнэ гэж ижийдээ амлаад гарсан сан

Мөрөө тоолж үзлээ уудам юм аа, эх орон та

Шархадсан цэргийн үзүүрийг нь атган мөлхсөн

Шаналсан мөргөлчийн эрчлээг нь гарган сунасан

Зам бүхэн зүрхнээс тань эхэлдэгт итгэнэм

Эртэд би нэгэн улиас болж ургаад

Эргэж хоргодох бүхэнд тэнгэр зааж өгдөг

Энгийн нэгэн замын тэмдэг шиг удав

Эх орон минь

Нэрийг тань өргөж даагаагүйнхээ хариуд

Нимгэн газрын тань шороог хоёр төө өргөнө өө

Мөнгөн буйлтай тэмээ салхи сөрөн алхална

Мөнхийн зовлон энэ биз ээ, эх орон минь

Мөдхөн эргээд ирнэ гэж ижийдээ амлаад гарсан сан

Мөрөө тоолж үзлээ уудам юм аа, эх орон та...

***

Жирийн амьдралыг бид үдийн хоол шиг зооглоно

Хачир даруулга нь хагацал, харуусал...

Дуусгаж амжилгүй орхиод боссон нэгнээ

Дуугүй ширтсээр үлдэж хоцорно

Хэчнээн өдөр идэвч цатгахгүй энэ хоолыг

Цадсан хүн шиг орхиод гарсан аав минь ээ...

***

Ханзарсан цасыг оёсоор ирдэг хүн

Хаалга тогшихдоо эелдэг, хайран хүн

Зулзаган муур олоод зулайг нь үнсдэг хүн

Зуугуул өдрүүдэд минь орогносон гэнэн хүн

Чи хаана байна?

Бидний дундах аварга том улаан зүрх л буруутай

Бие биедээ хүрч чадахгүй алсарсаар л...

Дэргэд минь суух чинь диваажин болдог

Дэндүү тэр жаргал надад даанч зохидоггүй

Будантай өдөр шувууны өнгө нь л харагддаг

Бусдын дунд чамайг тод яваасай гэж хүсдэг

Цэг болсоор алсардаг тэр жигүүртнээс

Цас оруулахыг хүсээд л үлддэг

Орсон цасыг ханзалсаар ирдэг хүн

Ороолтоо зүүгээрэй гэж зэмлэж хайрладаг хүн

Орчлонг эргүүлдэг байсан ойлгомжгүй хүн

Одоо хаана байна вэ? тэр хүн...

***

Галзуурч, дэмийрсэн намайг

Ганцхан чи л мэддэг шүү

Эм нь чи, эмч нь чи

Уйлж инээх хооронд

Уучилж болом ойрхон юм

Утсан санаашралаараа хоёулаа

Хайраа л оёх юм шүү.

Итгэлийн минь гүнийг шалгах гэж

Итгэж үсэрсэн нь чиний буруу...

Ийм тэнэгийн чинь төлөө

Их л удаан хайрлана даа

Хос мөрийг дарж цас удаан орлоо.

Хожим хавар мөрнүүд минь л өвс болоосой

Улирал солигдох бүрд бүдгэрсээр л байгаа

Уртын замыг дагавал яадаг л бол доо хоёулаа

ХОРИН НАСАНДАА ЗОРИУЛАВ

Сахлаа хусаж зогсохдоо

Ургаж буйгаа мэдрэх

Сар жилүүдийн эхлэлд байсан

Саарал зураг дээрх дотно эрийг л дуурайна

Аюулхай дарсан хүнд нэрийг

Амьсгалаар өргөсөн шөнүүдийн

Тураг эцэнхий хүсэл минь

Туйлдаад ирэхэд л амьдарч эхэлнэ

Ганцаардалдаа туг урлаж өлгөөд

Эрүү шүүлт нь эвийлэх гар адил

Энэ бүхний эцэст уйлж л сурсангүй