• Өнөөдөр 2024-03-29

ДҮҮГЭЭ ХАЙСАН ХАРГУЙ

2021-11-29,   1422

-Дүүгийнхээ дүрлэгэр алаг нүд, бондгор хөөрхөн хацар, “жижигхэн” гар, хөл, тунгалаг харцыг нь санаж, бэтгэрч 11 жилийг ардаа үджээ-

        Эгч, дүү бид гурав өөр өөрийн “өмч”-тэй. Тэр өмч нь хоёр талын эмээ, өвөө. Би аавынхаа аав, ээж дээр өссөн учраас тэдэндээ амь, харин эгч, дүү хоёр минь ээжийн аав, ээжид “элэгтэй”.Хавар хэдэн хувцсаа баглаж аваад гурван сар гэртээ ирэхгүй “алга болно”, бид гурав. Наймдугаар сарын сүүлчээр дуртай, дургүй дуудуулж, хуурдуулсаар гэртээ цуглана. Явахдаа сумын төвөөс хамтдаа гараад, хоёр тийшээ салдаг уулзвар дээр ирэхдээ ч бас ихэвчлэн уулзана. Нэг айлын хүүхдүүд байж хоёр тал. Танай, манай өвөө гэж талцаж, хуваагдаж, “өмч”-өө өмөөрцгөөсөөр гэртээ харьцгаана. Гэртээ ороогүй шахам байж л дахиад хөдөө явахаа хоног тоолон тооцоолно. Эхний хэд хоног хоёр гэрээсээ авчирсан ааруул, тараг, өрөм өө тус тусдаа идэх нь холгүй юм болно. Ингэж явсаар бид хэд хоноод ирэхээрээ зунжин хол байгаад гэрэвшиж, бишүүрхсэн гурав учраа олж, ёстой л дэвэн дэлхийг хаман чалчиж өгнө дөө. Гэхдээ хэсэгтээ л “Танай өвөөгийнх хонио нийлүүлсэн гэсэн. Яаж ялгав. Өвөө чинь чамайг загнасан уу, чи хонио харж чаддаггүй юм уу. Эмээ, өвөө чинь чамд хэдэн төгрөг өгсөн бэ” гээд хүнийрхсэн яриа хачин их үргэлжилдэг юм. Харин эгч надад хандан “Танай өвөө, эмээ хонь багатай учраас чи ч амар юм аа. Өглөө босож үнээ саахад ядах юм байхгүй юу” гэх зэргээр хамгийн өөдгүй, гомдмоор асуулт асууна. Ийм яриа үргэлжилж байгаад сүүлдээ зодоон болно. Дүүг миний талд орох юм бол эгч “Хөөе, Авираа, чи Чанцалдаа илүү хайртай юм бол тэдний өвөөгийнх рүү яваарай” гээд уурлана. Би дүүгийнхээ чихэнд “Өвөө, эмээ надад “Өөрөө хэрэглээрэй” гээд тусдаа мөнгө өгсөн. Би чамайг миний талд орох юм бол гоё юм авч өгнө шүү” гэж шивнэж байгаад урвуулна. Ингэж дүү минь хоёр эгчийнхээ дунд тэлээ хурга шиг хэцүүднэ.Сүүлд том болцгоогоод танай, манай ч гэж ярихаа больсон. Эгч оюутан болж, дүү бид хоёр гэртээ хоёулхнаа үлдлээ. Дүү минь намайг юу л хэлнэ үгээр минь байж, надад тусалж, гэрээ цэвэрлэж биднийг бүгдийг нь дандаа баярлуулна. Хамгийн сайн хамтрагч, найз минь учраас бид юугаа ч нуухгүй ярьж, юухнаа ч хувааж амандаа хийнэ.

     Гэхдээ хавар, зуны заагт хоёр талын өвөөгийнх рүүгээ салдаг хэвээрээ.Зун, намрын заагаар гэртээ харихдаа уулздаг уулзвар. Дүүтэйгээ уулзсан сүүлчийн хавар, сүүлчийн өдөр, сүүлчийн цас, сүүлчийн үгс. Заримдаа энэ бодол намайг энэ ертөнцөд багтах газаргүй болгодог.Дүүгийнхээ дүрлэгэр алаг нүд, бондгор хөөрхөн хацар, “жижигхэн” гар, хөл, тунгалаг харцыг нь санаж, бэтгэрч 11 жилийг ардаа үджээ. Дүү минь хүнд өвдөж, аавыгаа, ээжийгээ, эмээ, өвөөгөө, эгчийгээ, гэрээ, хамгийн хайртай тоглоомоо орхиод холын хол явчихсан, уйтай тэр хавар.

     Харуй бүрий болж байх үеэр аав гэнэтхэн хажуу айл руу усанд явахаар болов. Дүүгийн амьсгал дээрдээд нэг л сонин. Ээж хөлийг нь бариад, дүүтэй үе үе юм ярина. “Миний хүү” гээд байн байн дуудаад л. Харин дүү ээжээс “Цаг хэд болж байна вэ” гэж байсхийгээд л асуух юм. Аав байж суух газраа олж ядаад, “Усанд явчихаад ирье” гэдэг үгээ хэдэнтээ давтаж хэлсэн. Тэгсэн хэрнээ явж чадахгүй. Тамхиа байн байн тэмтчиж, гараа халаасандаа хийсээр. Дүү минь ээжээс сүүлчийн удаа хамаг хүчээрээ “Ээж ээ, найман цаг болсон уу” гэж асуух шиг. Тэр цагийг тэсэн ядан хүлээж байгаа нь илт. Хаашаа ч юм яараад байгаа нь бүр ч тод.  Ээжийг толгой дохихтой зэрэгцээд тэр минь амьсгалаа гаргаагүй, дахиж ганц ч үг хэлээгүй. Гэхдээ гэртээ үлдээсэн харцандаа хачин олон зүйл захиж үлдээгээд холын хол явчихсан юм. Түүний өөрийнх нь өөр ертөнц рүү явах цаг нь тэр байсан ч юм шиг. Тэр бүгдийг мэдэж, бас шийдчихсэн ч байсан юм шиг. 

    Хэдхэн хоногийн өмнө дүүгээ “Бантан хийгээд өгөөч” гэхэд нь гар бөмбөгийн бэлтгэлтэй гээд бодож санах юмгүй явчихсан, би муу эгч. “Гаазтай ундаа аваад ирээрэй” гэж аргадангуй гуйхад нь “Болохгүй, эмч муу гэсэн” гээд гар хоосон ирж байсан, би тэнэг эгч. “Давстай хоол идмээр байна” гэж гуйхад нүүр өгөөгүй, би өөдгүй эгч. Дүүгээ холын хол явна гэдгийг нь мэдсээр байж сүүлчийн удаа хэдэн хүслийг нь биелүүлж чадаагүй, би муухай эгч. Хожим хойно мянган удаа хүслийг нь биелүүлээд өгмөөр байвч яаж чадахгүй байгаадаа харамсаж, гол зурж, бачуурч, ганцаардаж, өөртөө гомдсон гомдлоо тээсээр олон хаврыг үдсэн. Энэ бүх харуусал намайг энд ч, тэнд ч багтаадаггүй байсан юм. Харин одоо “Бантан идмээр байна. Гаазтай ундаа ууж болохгүй юу. Давс жаахан нэмээд өгөөч” гэж дүүгийн минь хэлдэг үг, дуртай зүйлсийг надаас өдөр бүр “гуйдаг”, асуудаг бас түүн шиг минь жаахан мөртлөө хачин их хань болдог,  духан дээр минь зөөлөн үнсэж, дулаахан тэвэрдэг хүүтэй болсон учраас хүмүүсийн дунд багтаж амьдардаг болсон билээ.

Тээр жил би дүүгээ маш тодоор зүүдэлсэн. Надтай ирж уулзаад “Та надад санаа зоволтгүй ээ. Би энд хамаатантайгаа уулзсан. Удахгүй тантай дахин уулзана” гэх эрх чөлөөний хэдхэн үг хэлчихээд гүйгээд явчихсан. Яагаад ч юм тэр өдрөөс хойш дүүтэйгээ хаа нэгтээ уулзчих юм шиг мөрөөдөж, санаж, дүүгээ хайсан харгуйгаар би холын хол, урт удаан алхаж явна. Дүүгээ хайсан харгуй заримдаа гэрэлтэй, заримдаа тас харанхуй...

2021 он


ДҮҮГЭЭ ХАЙСАН ХАРГУЙ
АНХААР! Та сэтгэгдэл бичихдээ хууль зүйн болон ёс суртахууныг баримтална уу. Ёс бус сэтгэгдлийг админ устгах эрхтэй. Мэдээний сэтгэгдэлд ergelt.mn хариуцлага хүлээхгүй.

Нийт сэтгэгдэл: 4
  • Сэтгэгдэл үлдээсэн: 2024-02-16 16:06:32
    Зочин: Нүдэнд харагдтал сайхан дүрсэлжээ. Баярлалаа
  • Сэтгэгдэл үлдээсэн: 2021-11-30 00:54:39
    Зочин: Uilan baij unshij duusgalaa. Ter hetsuu uyd manai angiin huu burhanii orond odsond haruusaj bsnii hajuugaar taniigaa bagtah gazarguidee bagtarj bgaag harah hetsuu bsn shuu ❤️ Heseg hugatsaand ch bolow tand hani bolj setgeld n demtei bsn gej naidaj bayrlaj bna . Hairtai shuu taniig bi haya ih sanadag shuu ...
  • Сэтгэгдэл үлдээсэн: 2021-11-29 18:16:57
    Жавзаахай: хөөрхөн том алаг нүдтэй сэргэлэн байсан даа ....
  • Сэтгэгдэл үлдээсэн: 2021-11-29 18:09:01
    Зочин: нулимс дуслуулан уншлаа. Баярлалаа.
Шинэ мэдээ
Нийтлэлчид
Монгол Улс, Улаанбаатар хот, Сүхбаатар дүүрэг, VIII хороо, "Ардын эрх"-ийн байр, Гуравдугаар давхарт Эргэлт.мн редакц
7509-1188