Их ойн дундах бяцхан чөлөөнд Дэлэг булш ухах. Оюумаа дэргэд нь мэгшин уйлж сууснаа гэнэт босож, булшны нөгөө талаас малтан ухалцаж эхэлнэ.
Нэрт зохиолч П.Баярсайханы “Хүн гөрөөс” драмын жүжиг “Bee” театрт нээлтээ хийв. Анх 1991 онд үзэгчдийн хүртээл болсон “Хүн гөрөөс” жүжиг 31 жилийн дараа Ардын жүжигчин Б.Мөнхдоржийн найруулгаар дахин тайзнаа “амиллаа”. “Bee театр” зөвхөн “Хүн гөрөөс” жүжигт л зориулсан гэмээр жижиг тайз засжээ. Тэр жижиг тайзанд их ойн дундах бяцхан чөлөө, “эрх чөлөө” оршино. Эрх чөлөө үгүй тэнд майхан, ширээ, сандал, Дэлэг, Оюумаа хоёр. Зуу зуун өнгөрсөн ч тэнд энэ л хэвээр үлдэх болно.
“Хүн гөрөөс” жүжгийн бүтэц Дэлэг, Оюумаа хоёрын харилцан яриа, монологиос үүснэ. Тэр хоёрын аз жаргалыг гөрөөстэй зүйрлэж болох. “Хүнээс шаламгай, хүчтэй, гөрөөснөөс ухаантай, чадалтай...” болохыг хүссэн тэр хоёр хүн гөрөөс болох зорилго өвөрлөн гөрөөсний цус уухаар их ойн гүнд аялдаг. Харин шунал, хүсэлдээ автсан Дэлэг, Оюумаа хоёр хүнээс илүү болохыг хүсэж, аз жаргалаа агнаж орхино. Нэгэндээ юуг ч зориулахаас буцахгүй байсан хоёр сэтгэлийнхээ гүнд “унаж”, үнэн төрхөө гаргаж эхэлдэг..
“Хүн гөрөөс” жүжгийг Дэлэг, Оюумаа хоёрын дүр ургуулах бөгөөд гол үндэс нь гөрөөс аль эсвэл бодит бус Сугар. Гөрөөс агнахаар зориг шулуудсан залуу хосын тэнэсэн суманд Сугар оногдож, амьсгал хураана. Жүжгийн турш оршин байгаагүй Сугарын дүр үхсэн цагаасаа л “амилж” эхэлдэг.
Нөгөөтээгүүр Сугарын “амилж” буй үзэгдэл нь Дэлэг, Оюумаа хоёрыг хувь тавилантай тулгах, үнэнтэй эвлэрүүлэх шүүлт болж өгөх юм.
Ганц олдсон амьдралаа нэгэндээ зориулж, хамтдаа насыг барах гэсэн хоёр эцэст нь үнэнтэй эвлэрэх хэрэг гардаг. Тэгээд л оргүй “хоосон” зүйлд булш ухаж суугаа биз. Үнэн гэдэг хамгаас хэцүү ч, эвлэрэхээс өөр сонголт үгүй.
Монголын утга зохиолын нэрт төлөөлөгч, үргэлжилсэн үгийн мастер П.Баярсайхан хүний дотоод сэтгэлийг дэлгээд тавьчихсан мэт зохиолуудаараа уншигчдын дунд дуурсагдаж үлдсэн. “Хүний дотоод сэтгэлийг дэлгэсэн” шилдэг зохиолуудынх нь нэгэн жишээ нь “Хүн гөрөөс” жүжиг. Уг жүжигт хүний сэтгэл, зүрх, тэр дундаа мөн чанарын асуудлыг хөнджээ. Дэлэг, Оюумаа хоёрын дотоод зөрчил, сэтгэлийн зовлон, шаналал, нэгэндээ юугаа ч зориулахаас буцахгүй байсан хоёр нэгнийхээ өмнө нь “араатан” болсон нь бодит байдал.
Зохиолч П.Баярсайхан “Бидний дотод магад хэний ч үл мэдэх зүйл оршин байдаг. Заримдаа бид өөрсдөө ч мэддэггүй” хэмээн бичсэн байдаг. Бидний өөрөөсөө олж хардаггүй, өөрөөсөө мэдэрдэггүй зүйл нь хүн чанар, хүнлэг сэтгэл ч байж болох. Өөрөө хүссэн эсвэл хүсээгүй ч “араатан” баг зүүж амьдардаг нь хүний тавилан ч мэдэх юм. Гэсэн ч дээр дурдсанчлан “араатан” баг зүүж амьдрахаас ч өөр аргагүй болбол энэ үнэнтэйгээ эвлэрэхээс өөр аргагүй болно. Хүн чанарын асуудлыг гаргаж, хүн өөрөө хүн биш араатан болж байгааг хүмүүст ойлгуулж, хүргэхийг хүссэн зохиолч П.Баярсайхан “Хүн гөрөөс” жүжгээ “Тэднийг тэнгэр ивээг дээ” хэмээн төгсгөдөг. Өвдөг сөгдөн унаж, мэгшин уйлах үе тохиож, хэн нэгэнд булшны нүх ухах үе тохиосон ч хүн чанараа алдахгүй л бол...
ТЭМДЭГЛЭЛ: Хувь тавилантайгаа нүүр тулгарахдаа ХҮН хэвээрээ үлдэх үү, ГӨРӨӨС болох уу |
|
2024-12-11 13:15:32
2024-12-11 11:38:18
2024-12-11 11:16:58
2024-12-11 11:16:53
2024-12-11 10:57:24
2024-12-11 10:35:47
2024-12-11 09:49:34
2024-12-11 09:02:28
2024-12-11 09:00:00
2024-12-11 08:36:26
2024-12-11 08:14:14
2024-12-11 07:00:05
2024-12-11 07:00:00
2024-12-11 07:00:00
2024-12-11 07:00:00
2024-12-11 07:00:00
2024-12-11 06:00:00
2024-12-11 06:00:00
Монгол Улс, Улаанбаатар хот, Сүхбаатар дүүрэг, VIII хороо, "Ардын эрх"-ийн байр, Гуравдугаар давхарт Эргэлт.мн редакц |
7509-1188 |