Саяхан л өргөөд тэврэхэд хөнгөн, үнэрлэж, үнсэхэд эгдүүтэй, энхрий жаахан байсан хамаатны дүү минь энэ жил нэгдүгээр ангид орно гээд хичээлийн хэрэгсэл, дүрэмт хувцсаа бэлдээд хөөр баяр болж байна.

          “Ээж ээ би маргааш өглөө шинэ цүнхээ үүрээд, явна, тийм ээ” гээд л ээжээсээ давтан давтан асуугаад, урьд орж, очиж ч үзээгүй сургууль гэх цоо шинэ ертөнцөд хөл тавихаар догдолж сууна. Дүүгээ хараад гэнэт бодлоо. Анх би сургуульд орохдоо хэрхэн догдолж, ямархан байсан юм бол доо гэж. Санаанд бүүр түүр л зүйл орж ирэхээс бүр нэг тод буух нь алга юм. Харин хотоос сумын сургуульд сурах гэж ирсэн миний дүрэмт хувцсыг мартсан аав, ээж хоёр хуримд суухаар явсан өвөө, эмээд минь захиж байсан нь одоо ч санаанд минь илхэн. Тэд мөр нь хатных шиг, томдуухан тод цэнхэр хослол авчирсан нь миний бага сургуулийн таван жилийн гол дүрэмт хувцас байсан юм. Хүүхдүүдийн өмсөх ёстой дүрэмт хувцсаас тэс өөрийг авчирсан нь тэр ч 1000 гаруй километр явж хүрдэг буйд суманд хэн нааш, цааш солиулж барьж амжих билээ. Ээж есдүгээр сарын 1-ний нээлтийн өглөө багштай минь яриад л тэр мөрт нь өмсүүлчихэж билээ. Одоо тэр хувцас минь байхгүй ээ. Ойлгож юмыг гамнадаг нэгэнд бол хадгалаастай байх байсан байх. Харин миний санаанд л үнэ цэнтэйгээр хадгалагдаж, есдүгээр сарын 1-н болох бүрд бодогдож, бодох бүрдээ өвөө, эмээ, анх сургуульд орсон мөчөө санан үгүйлж байдаг аа.

    Мөн нэгэн дурсамж үргэлжлэн санаанд орж буй нь анх оюутан болж байсан үе минь. Яагаад ч юм надад "Арван жилдээ хоёр мөрөвчтэй цүнх үүрч байгаад оюутан болохоор нэг мөрөндөө үүрдэг цүнх авна" гэж бодогддог байсан юм. Хэн ч ийм дүрэм тогтоогоогүй байхад өөртөө тогтоочихоод, оюутан болдог намраа нэг мөрөндөө үүрэх цүнх авсан юм. Зүгээр ч нэг цүнх биш намайг том хүн шиг харагдуулах цүнх гэж Нарантуул захаас зорьж, хайв. Тэгээд бодож, бодож багш нартай адилхан цүнх авья гэж бодоод дундуураа хэрээстэй саарал өнгөтэй цүнх авсан юм. Хайснаа олж, сэтгэл нэгэнт ханасан би өнөөх цүнхээ үүрээд есдүгээр сарын 1-нд сургуулийнхаа нээлтэд очиход, бодож байсан шиг минь таатай санагдаагүй юм. Учир нь би арай л "хөгшин" цүнх авчихсан юм билээ. Гэсэн ч гололгүй тэр жилдээ үүрээд дараа намар нь хоёр мөрөвчтэй, томхон цүнх л амрыг, тийм цүнх бас хэдэн насанд ч үүрч болдгийг ойлгож билээ.