Паралимпоос Монголын анхны эмэгтэй алтан медальтан төрлөө. Баруун нутгийн даруухан охин Парисын олимпын тэнгэрт тугаа мандууллаа. Бахархахгүй байхын аргагүй агшин байлаа. Ялалтаа мэдээд баярлан унахад чинь, итгэж чадахгүй нүүрээ дараад уйлахад чинь хэн бүхэн даган уйлж, давхин босож өөрөөр чинь бахархсан шүү. Хэчнээн эгэл, төчнөөн даруухан чиний тэр агуу мөчийг, тэсгэлгүй уйлаад “дүүлэн ниссэн”-ийг чинь одоо ч давтан үзэх бүрд бахархал, хайрын гал цээжнээ дүрэлзэн асаж, хэчнээн өдөр дотроо тээн явахаа ч тооцоолж мэдэхгүй сууна. Бахархал ийн нэгээр нэмэгдэж, бахархахгүй байхын аргагүй амжилтыг чи бүтээж чадлаа. Алс хязгаарт суугаа аав, ээж, ахан дүүс чинь өдийд нэг дороо цуглачихсан баярлаж, хэмжээлшгүй ихээр сэтгэл нь тэнийж суугаа нь лавтай. Энхрий жаахан охиноо эх дэлхийн дэвжээнээ хараад тоймгүй их баярлаж, бахархаад ч ханахгүй суугаа.

           Баярлалаа, энэ мөчийг бидэнд болоод өөртөө өгсөнд. Талархлаа, энэ хүртэл хичээж, зүтгэж, тууштай байж чадсанд чинь. Уналт, босолт, шантрал, шаналалын ард амжилт ийм бахдам, баярлам, хөөрөм байдгийг харуулж чадлаа. Хүн хүсэл тэмүүлэлдээ хүрэхийн тулд хичээж, өөрийгөө бэлтгэж, эцсээ хүртэл шантралгүй тэмцэхэд ямар байдгийг харууллаа. Анх Таеквондогоор хичээллэж эхлэхдээ олимпын дэвжээн дээр ялалт байгуулж, дэлхийн кино од Жэки Чанаас медалиа гардаж авна чинээ зүүдлээ ч үгүй явсан байх. Баяр хүргэе ээ, бахархалт охин минь, олимпын дэвжээнээ тугаа өргөн дүүлэн ниссэн шиг ээ үргэлж хөөрөн баярлаж, жигүүрлэн нисээрэй. Чамаар эх орон, ээж, аав, элгэн садан, энэ дэлхийн хүн бүхэн бахархаж байна. Амжилтанд хүрэхээр тэмүүлж, тэмцэж, зорьж яваа хэн бүхэн чамаас үлгэр авч, урам орж байна.