Түүний хатуу зан хэнд ч хэцүү санагдах нь мэдээж. Гэхдээ түүнээс төрөх бүтээл бүхэн нь хатуу харгис мэт энэ л чанга дэг соёлоос нь “мэндэлдэг” гэхээр үзэгч, уншигчдад тэр дорхноо л хайрлах сэтгэл төрнө.

      Тэр "Би бол жаахан харгис хүн нуух юм байхгүй. Гэхдээ би одоо телевизээр УИХ-ын гишүүдийн хурлынхаа танхимд орохгүй байгаа, дуудуулж байгаа, ирэхгүй байгаа зэргийг хараад миний жүжигчид тэгвэл тоглолтондоо ирэхгүй байж, сургуулилтдаа ирэхгүй байж болох байсан юм байна даа  надад загнуулан, загнуулан ирж байх ямар хэрэгтэй юм гэж бодож байна. Хүний төлөө цагтаа эхэлдэггүй театр битгий байгаасай гэж би маш олон жил хариуцлагатай театр, хариуцлагатай жүжигчидтэй байхыг мөрөөдөж ирсэн. Харгис гэдэг нь юу вэ гэхээр миний гэр бүлийн аав нь бурхан болоход гэр бүлээс нь аав чинь бурхан боллоо одоо чи Москвагаас наашаа гарч оршуулганд нь ирээ гэсэн. Тэгэнгүүт би юу гэж хэлсэн бэ гэхээр, “Чи очихгүй, чи Орос гүрэнд тоглох гэж ирсэн, чиний аав чамайг миний амьдралыг үргэлжлүүлж  яваа гэж бодож байгаа. Гэтэл чи шарил дээр ёс гүйцэтгэх гэж очих гэж байна, зүй нь чи тэр хүний бодлыг энд үргэлжлүүлэх ёстой чи явахгүй, би чамайг явуулахгүй, чи өнөө орой тоглоно тоглохдоо чи юу ч болоогүй юм шиг тоглох ёстой”. Миний ээж бурхан болж байхад би орой нь ажлаа хийж л байсан, маргааш нь би оршуулчихаад сургуулилтаа хийж л байсан. Дараа нь би хань бүлээ эхийг нь нас барж байхад орой нь “Эмсүүд” жүжгээ орой нь тоглуулж л байсан. Яагаад гэвэл үзэгчдийн өмнө гараад аав маань ээж маань үхэж байна би өнөөдөр тоглож чадахгүй гэж яаж хэлж чадах юм бэ, юу ч болоогүй юм шиг тоглох ёстой. Үүгээрээ үзэгчдийн өмнө жүжигчдийн хариуцаж байгаа хариуцлага өөр, хэнд ч өөрийнхөө зовлонг нялзааж болохгүй. Би өвддөг жүжигчинд дургүй, өөрөө өвдөх бүр дургүй. Яагаад гэвэл би өөртөө уурладаг, ямар арчаагүй юм бэ, тийм учраас өвдсөн жүжигчин байх, миний өмнө шуугитнах, ханиад хүрлээ гээд ирэхгүй байх зэрэгт би үнэхээр харгис.