Тайванбаатарын Сэргэлэн гэж тайз, дэлгэцэд гаргасан дүрийг нь үзэхэд тун таатай, тоглолт гоётой жүжигчин юм байна гэдгийг бүтээлээр нь “хэрэн хэсэж” мэдлээ. Үзэгчийн хувьд Москвагийн галт тэрэгний буудал дээр ээжийгээ тосохоор зогсож буй ганган саарал хүрэмтэй, ямар ч бүсгүйн хайрыг татам Воронскийг анх харж байлаа.

         “Анна каренина” жүжиг эхлэхэд тэр ийн зогсож байсан юм. Галт тэрэгний буудал дээр ингэж  “гар барин” танилцсанаас хойш түүний бүтээлээр нь “дагах” болсон юм. Хэзээнээс л анхаарал татаж, ажих тусам сонирхол төрүүлж байсан ч “Нэмж бүтээх олон дүрийнх нь дараа нэг мөр бичнэ дээ” гээд хойшлуулан байлаа. Гэтэл тэр үүнээс хойш ердөө хоёр дүрээрээ л “эвхээстэй” байсан бодлыг минь “тэнийлгэж”, түүний тухай бичихээр шийдлээ.

         Өдгөө тэр  тайзнаа амьдралын эрхээр сайхан сэтгэл, хүн чанараа далдалж, өөдгүй муу, зальхай араншинг урдаа “барьж”, эцсийн мөчид үнэн чанараа нээж буй Брэд Виннэрийн дүрд үдэш бүр гарч байна. Өөрт хэрэгтэй зүйлээ авахын тулд юу ч хийж мэдэх нэгэн болно гэдэг, хүний араншингийн тийм хүнд багийг зүүгээд тайзнаа гарна гэдэг амаргүй. Гэсэн ч тэр торохгүй үүрч, чадварлаг илэрхийлж, чанартай гаргаж чадлаа. Найруулагч түүнд яагаад Виннэр, Хавх, Воронский, Дорлиг, Жаргалын дүрийг өгснийг ч давхар таахыг оролдлоо.

      Дүрийн хувьд хорон санаагүй, сайхан сэтгэлтэй, эсвэл уур уцаартай, хууран мэхлэгч ч бий. Аль нэг өнгөөр нь дагнахад уран бүтээлчид магад арай хөнгөн байх. Харин хоёуланг нь хослуулж, зарим үед сайхнаа дотогш хумиж, саараа гадагш дэлгэж, өөр нэгэн үед саараа хурааж, сайнаа илчлэх гээд тайзнаа дүрээрээ хэдэнтээ хувирах нь тухайн жүжигчнээс хэдэн дахин илүү ур чадвар, авьяас, илч энерги шаардах нь тодорхой. Тиймдээ ч үзэгчдэд хүрч, дүрээр нь үзэн ядаж, эс бөгөөс хайрлаж, даган уйлж, дуулж, инээж, шаналж, шантардаг байх нь.

         Т.Сэргэлэн жүжигчний дүрүүд үүгээрээ цөм ижил. Харин үйл явдал, дүрийн өрнөл, түүнтэй тааралдаж байгаа бусад дүр өөр. Виннэр амьдрахын төлөө хууран мэхлэгчидтэй нэгдэн хэрхэн хүн хөнөөж, даатгалын мөнгийг нь авах уу гэж арга ухаанаа барж суугаа бол Дорлиг эхнэртээ хууртаж яваа залуу. Воронский харин баян чинээлэг, өндөр царайлаг ноёнтон бол Хавх хайрлаж ч мэддэг, ашиг сонирхлынхоо төлөө ашиглаж ч мэддэг дүр. Тэгэхээр түүний дүрийн гол шинж хар,цагаан хоёр талтай, түүнийгээ нэг мэт нэгтгэн тоглодог оршиж байна.

Эндээс л Т.Сэргэлэн гэх амьдралынх нь дүр урган гарч, ямархан уран бүтээлч, хэн бэ гэдэг нь тодрон товойж байгаа юм.

       Тайз, камер, зохиол, текстээ цээжлэх, өөртөө суулгах. Өдөр тутамд нь ийм л үгс эргэлдэж, энэ жимээр л театр юм уу аль нэгэн кино зураг авч байгаа газрын зүг алхах нь түүний амьдрал. Тайз, дэлгэцэд гарахаас бусдаар хувирч ганхашгүй түүний л дүр. Энэ бүхэн бага нас, оюутан ахуй цагаас нь эхлэлтэй. Багадаа яг жүжигчин болно гэж боддоггүй байсан ч үлгэрийн хэсгээс жүжигчилсэн тоглолт хийж, урлагийн үзлэгт дуу дуулж, концертод оролцдог, идэвхтэй хүүхэд байжээ. Харин дунд ангиас эхлэн жүжигчин болохыг хүсэж, Хүүхэлдэйн театрт байнга очиж жүжиг үздэг байснаа ярьсан байдаг.

Ингээд СУИС-д Монгол Улсын Гавьяат жүжигчин Л.Дэмидбаатарын шавь болж, жүжиглэх ур чадварт суралцан, оюутан ахуй хугацаандаа олон ч тэмцээн, уралдаан, театрын олны хэсэгт орж ажиллаж эхэлжээ.

       Түүнийг нээж, хөгжихөд гол нөлөө үзүүлсэн зүйлийн нэг бол “To be or not to be” наадам. Тус наадам дууссаны дараа тэрбээр хойд хөршөд болсон 17 орны уран бүтээлчдийн наадамд Гамлетын дүрээр оролцож, Гамлетын дүрээр гранпри авсан. Мөн “Х-ТҮЦ” продакшны жүжигчин болон тус наадмын оролцогчидтой хамтран Монгол Улсын Гавьяат жүжигчин Д.Сосорбарамын найруулгаар бүтсэн Айн рэндийн “Нэгдүгээр сарын 16-ны шөнө” жүжигт тоглож байсан нь сургуулиа төгсөх дөхөж байгаа оюутны хувьд том амжилт байжээ. Энэ бүхэнд түлхэж, дэмжиж, чамбай залуу уран бүтээлч төрүүлэхэд гол анхаарсан хүн бол түүний багш Л.Дэмидбаатар байна. Харин театрт Д.Цэрэнсамбуу найруулагч анх түүнийг урьснаар гялалзаж гялтганасан, хурд хүчтэй ийм нэг залуу уран бүтээлчтэй тайзнаа гарч, олон дүрийг өөрийнхөөрөө үзэгчдийн өмнө дэлгэж яваа юм.

        Харин дэлгэцийн хувьд “Замбуулин дуусах болоогүй”, “Тавилан”, “Үнэр” зэрэг бүтээлд мөн л эерэг, эсрэг хоёр талыг агуулсан дүрд тоглож, үзэхэд мартагдахгүй зэвүүн дүрийг “өрсөөр” яваа. Үзэгчдэд харамсал дагуулсан нэг дүр бол “Тавилан-2” киноны Зоригоо. Сайхан хүн үгүй болоход хэн бүхэнд л харамсал төрдөг. Яг тийм мэдрэмжийг Зоригоогийн дүр бидэн өгч, “Зоригоог амьдруулчихгүй” гэх харуусал үзэгчдэд үлдсэн. Т.Сэргэлэн гэж ийм л нэгэн даруухан мөртлөө өөрийн ахуйдаа чимээгүй, төдийлөн олны анхаарлыг татаад байдаггүй уран бүтээлч мөртлөө дүрээрээ яах аргагүй үзэгчдийн хайрыг татагч билээ. Тайзнаа гарахын урьд аль нэг бүтээлийн дүрд тоглохоосоо өмнө тэр өөртэйгээ ярьж, өөртөө үүсгэсэн орон зайдаа өөрийгөө бүрэн дүүрэн бэлдэж, дүрдээ гүн орж, тайзнаас буутлаа дүрээрээ амьдардаг гэсэн.

Аргагүй тэгж гэмээнэ үзэгчдийн сэтгэл зүрхэнд ойртсон дүрийг бүтээдэг биз ээ. Ойртож байна аа, ойрхон байна, улам сайхан хичээгээрэй.