Дархан-Уул аймгийн МАН-аас угшилтай “хурган дарга” нар үеийн үед дандаа улс төржсөн шийдвэр гаргах юм. Тэд бүхнийг мэддэг, захирдаг, зандардаг “Хаан, заан” мэт авир гаргасаар байгаа билээ. Уг нь тэд спортын салбарыг улс төржүүлэх шаардлагагүй л баймаар юм. Өөрсдийнх нь МАН-ыг дэмждэггүй, “долоодоггүй” хэнийг ч болов замаасаа зайлуулж, хэн ч биш болгох, гаргууд арга барилтай аж. Урлаг, спортын салбар улс төрөөс, улстөрчдөөс хол хөндий, нийгмийн болон иргэдийн эрүүл мэнд, сайн сайхны төлөө үйлчилгээ үзүүлэх салбар мөнөөс мөн.

     Гэтэл Дархан-Уул аймгийн БТСГ-ын даргын түр орлон гүйцэтгэгч А.Амараа гэгч Дарханы хүндийн өргөлтийн спортыг  хичээллэх, байр, танхимгүй болгон гудамжинд гаргаж байна. Монголын спортын салбарын олимпын “ Топ-4” төрлийн нэгэнд зүй ёсоор ордог хүндийн өргөлтийн спортыг тэд хичээллэх байр, танхимгүй болгон гудамжинд хөөн гаргаад байгаа юм. Тамирчдын бэлтгэл, сургуулилалтын циклийг алдагдуулсан энэ зүй бус үйлдлээс нь болж  хэн хохирох вэ. Цаг хугацаа, минут, секунд бүхэн тамирчдын амжилт гаргахад чухал нөлөөтэй байдаг. Дарханы хүндийн өргөлтийн спорт гудамжинд гарч байгаа нь анхны дохиолдол биш.

     Удаа дараа давтагдаж, улиг болон угжирч  байгаа зүй бус үйлдэл болоод удаж байгаа. Спортод элэгтэй, хүндийн өргөлтийн спортыг Дархан хотод хөгжүүлэх гэж  өөрийн бүхий л амьдралаа зориулж яваа  дасгалжуулагчийг намын харьяалал, үзэл бодлоор нь ялгаварлан гадуурхаж, өө сэв, алдаа дутагдал, шалтаг, шалтгаан хайж удаа дараа ажлаас нь  халж, хүндийн өргөлтийн төрлийг хичээллэх заал, танхимгүй, удирдах багш, дасгалжуулагчгүй болгож байгаа.

     Дархан хотын БТСГ хүндийн өргөлтийн спортыг хавчин гадуурхсан, хүйтэн хөндий байдлаар сүүлийн 30 жил явсаар ирсэн. 1990 оноос өмнө хүндийн өргөлтийн спортод илүү анхаарал хандуулан, бусад спортын төрлүүдийн нэгэн адил тэгш хүртээмжтэй байдлаар хөгжүүлж байлаа. Дарханы хуучин Спортын ордны зоорийн давхарт хүндийн өргөлтийн заал танхим байдаг байв. Гэтэл түүнийг нь МУГД Н.Батлав дарга өөрчлөн, таслан хувааж талыг нь авто граш болгож, үлдсэн хэсгийг нь чөлөөт бөхийн заал болгон тохижуулсан. Ингээд хүндийн өргөлтийн тамирчид хичээллэх заал, танхимгүй болж байлаа.

     Хүндийн өргөлтийн багш, дасгалжуулагчид хэл ам, хэрүүл тэмцэл өрнүүлсний хүчинд зоорийн давхрын умгар жижиг өрөөг бэлтгэлийн заал болгон тохижуулан авсан.  Тэр өрөөнд нь 2-4 тамирчин бэлтгэл хийх боломжтой байв. “Оргүйгээс охинтой” нь дээр гэгчээр тэнд хичээллэж болсон юм. Гэтэл Дарханы БТСГ-ын дарга Н.Батлав хүндийн өргөлтийн  М.Сэлэнгэбаатар багшийг ажлаас чөлөөлөх тушаал гарган хөөж байсан билээ.

     Дархан хотын хүндийн өргөлтийн дасгалжуулагч Мажигжавын Сэлэнгэбаатар чухам яагаад МАН-ын угшилтай дарга нарын уурыг хүргэж, уушгийг нь сагсалзуулж, “Нүдэнд торсон тоос, шүдэнд хавчуулагдсан мах” шиг ад шоо үзэгдээд байдаг вэ. М.Сэлэнгэбаатар багш төлөв, даруу зантай, хамт олон дундаа нэр хүндтэй, бусадтай болон шавь нартайгаа эелдэг найрсаг харилцаатай нэгэн. Түүний дарга нараас айж, эмээхгүйгээр шулуун шударгаар алдаа, оноог нь нүүрэн дээр нь хэлчихдэг, өөрийн үзэл бодлоо чөлөөтэй илэрхийлдэг зан чанар нь ад үзэгдэх шалтгаан нь болдог байж магадгүй юм. Тэрбээр нам бус ардчилсан чөлөөт үзэл бодолтой, хааяа нэг хатуу дарс хүртчихдэг нь дарга нарын аазгайг хөдөлгөөд байдаг бололтой. Дархан-Уул аймгийн БТСГ-ын даргын түр орлон гүйцэтгэгч А.Амараа гэгч Дарханы хүндийн өргөлтийн спортыг  хичээллэх, байр, танхимгүй болгон гудамжинд гаргаж байна.

     Хүндийн өргөлтийн спортын Монгол Улсын гавьяат дасгалжуулагч Цэнхэржавын  Хосбаяр багш  одоогоос 4-5 жилийн өмнө өгсөн ярилцлагадаа  “Монголд М.Сэлэнгэбаатар ах шиг зүтгэлтэй дасгалжуулагч олон байвал хүндийн өргөлтийн ирээдүй үед санаа зовох зүйлгүй болно. Дарханы БТСХ-ны дарга зөвхөн өөрийн хувийн тааламжгүй харилцаанаас шалтгаалж, тэр хүнийг ажлаас нь халчихсан. Үүнээс нь үүдэж Дарханы тамирчдын эрх ашиг хохирсон. Сэтгэл зүйн хувьд тамирчдад ямар их дарамт, учирч байгааг спортын салбарын дарга нар мэдэх л ёстой.

    Сэлэнгээ ах ажлаасаа халагдсан хэрнээ өөрийн машинаа зарж бүх тамирчныхаа зардлыг даагаад улсын аварга шалгаруулах тэмцээнд ирж байсан юм. Ажлаасаа хөөгдөж, спортоос хөндийрсөн ч тэр хүний хүндийн өргөлтийн спортыг хөгжүүлэх гэсэн сэтгэл зүрх нь хэвээрээ байсан нь гайхалтай. Уг нь сэтгүүлч та нар надаас биш, тэр далд, нууц байдаг хүнээс яриа авбал сайн байгаа юм. Эгэл баатар болсон, спортод элэгтэй тийм хүмүүсээс яриа авах хэрэгтэй. Сэлэнгээ ах олон жил Дарханы хүндийн өргөлтийн спортыг авч яваа. Миний мэдэхийн шавь нараас нь 5-6 ОУХМ цолтон төрсөн шүү. Улсын шигшээ багт олон тамирчныг бэлтгэж өгсөн. Энэ бүхэн тэр хүний ажлын үр дүн мөнөөс мөн. Ийм мундаг дасгалжуулагчийн ажлыг үнэлэхгүй, гудамжинд гаргаад хаячихсан” гэж байлаа.

    Дасгалжуулагч болгон шилдэг тамирчныг төрүүлэн гаргаж чаддаггүй. Харин спортын төлөө зүрх сэтгэлтэй хүнийг олно гэдэг “Өвсөн дотроос зүү хайхтай” адил. М.Сэлэнгэбаатар багш Дархан хотын унаган хүүхэд билээ. Тэр хүүхэд байх үеэсээ хүндийн өргөлтийн спорттой хувь заяагаа холбосон. Дархан хотод болон Монгол Улсад хүндийн өргөлтийн спортыг хөгжүүлэх үйлсэд маш том хувь нэмэр оруулан, өсвөр үеийн тамирчидтай хамгийн үр дүнтэй, өгөөжтэй ажиллаж байгаа дасгалжуулагч билээ. Дархан хот шинэ, хуучин хоёр спортын ордонтой болсон байж олимпын “Топ-4” төрлийн нэг хүндийн өргөлтийн спортыг хичээллүүлэх заал, танхим олдохгүй байгаа нь үнэхээр сэтгэл дутаж байгаагийн илрэл мөн. Дарханы дарга нар спортыг улс төржүүлэхээ хэзээ болих вэ.